Με αφορμή την διπλή του παρουσία στο θέατρο, ο Γιάννης Νταλιάνης μοιράζεται μια συγκλονιστική στιγμή από το παρελθόν, μιλώντας για την πιο δύσκολη παράσταση της ζωής του.
Η πιο Δύσκολη Παράσταση: Όταν το Πένθος Συνάντησε τη Σκηνή
Σε μια ειλικρινή εξομολόγηση, ο Γιάννης Νταλιάνης περιγράφει την πιο απαιτητική στιγμή της καριέρας του, τότε που το πένθος και η επαγγελματική υποχρέωση συγκρούστηκαν με τον πιο οδυνηρό τρόπο. Ερωτηθείς σχετικά με τις προκλήσεις που αντιμετώπισε επί σκηνής, ο ηθοποιός θυμήθηκε:
“Έπαιζα στην «Εξαίρεση και κανόνα» του Μπρεχτ… Την ημέρα που πέθανε o θείος μου, ο Σώτος Παναγόπουλος, έπρεπε να δώσουμε παράσταση. Ήταν αδερφός της μητέρας μου. Όταν ακούστηκε το τραγούδι του, διαλύθηκα.”
Η συναισθηματική φόρτιση ήταν αφόρητη. Ο Γιάννης Νταλιάνης περιγράφει την απεγνωσμένη του προσπάθεια να διαχειριστεί τον πόνο και να συνεχίσει να υπηρετεί την τέχνη του:
“Έφυγα για λίγο από τη σκηνή για να συγκεντρωθώ. Τότε έδωσα μια με το κεφάλι μου σε έναν τοίχο για να συνέλθω. Στον τοίχο εκεί ήταν ένα καρφί που δεν το είδα, χτύπησα και άρχισε να τρέχει αίμα. Όταν βγήκα λοιπόν στη σκηνή, ένιωθα το αίμα να στάζει αλλά συνέχιζα να παίζω. Ολοκληρώθηκε η παράσταση και μετά πήγα στον Ευαγγελισμό για να κάνω ράμματα.”
Δύσκολες Συνεργασίες και η Σημασία της Επικοινωνίας
Εκτός από τις προσωπικές προκλήσεις, ο Γιάννης Νταλιάνης αναφέρθηκε και στις δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν από τις συνεργασίες στον χώρο του θεάματος.
“Λίγες ήταν οι δύσκολες συνεργασίες, αυτές που δεν υπήρχε αποτελεσματική επικοινωνία με τους συνεργάτες μου.”
Η απουσία κατανόησης και ανοιχτού διαλόγου μπορεί να δημιουργήσει εμπόδια και να επηρεάσει αρνητικά την ποιότητα της δουλειάς.