Μια ειλικρινής συζήτηση με τον Άρη Σερβετάλη, με αφορμή την παράσταση “Η Καρδιά του Σκύλου”, μας προσκαλεί να προβληματιστούμε για τον κόσμο που χτίζουμε. Πάμε να δούμε τι απάντησε για κοινωνικές επιταγές, την τεχνολογία και την εξουσία.
Ένας κόσμος φωτεινός: Η Ουτοπία του Άρη Σερβετάλη
Σε ερώτηση για το πώς φαντάζεται τον ιδανικό κόσμο, ο Άρης Σερβετάλης απαντά με μια εικόνα γεμάτη φως και ανθρωπιά. Ένας κόσμος όπου:
- Η αυθεντικότητα θριαμβεύει: Κανείς δεν κρύβεται, δεν δικαιολογείται, ζει ελεύθερος από φόβο.
- Η αλληλεγγύη είναι η βάση: Ο ισχυρός βοηθά τον αδύνατο, η εκμετάλλευση δεν έχει θέση.
- Η πνευματικότητα κυριαρχεί: Όλοι έχουν μια προσωπική σχέση με το Θείο.
Αντίθεση σε έναν κόσμο εξουσίας και φόβου, ο Σερβετάλης οραματίζεται μια κοινωνία αγάπης και φροντίδας.
Κοινωνικές Επιταγές: Μύθος ή Πραγματικότητα;
Ο ηθοποιός προβληματίζεται για τον όρο “κοινωνική επιταγή”. Υποστηρίζει ότι συχνά κρυβόμαστε πίσω από την “κοινωνία” για να αποφύγουμε να πάρουμε θέση. Φοβόμαστε την κριτική και το στίγμα, παραμένοντας αδρανείς μπροστά σε μια κοινωνία που νοσεί.
Πιστεύει ότι η αλλαγή ξεκινά από τον καθένα μας. Ο αγώνας για αυτογνωσία και βελτίωση έχει άμεσο αντίκτυπο στον κόσμο.
Πνευματικότητα εναντίον Υλισμού: Η Μάχη για την Ψυχή
Ο Σερβετάλης αναφέρεται στη θεοποίηση της ύλης. Η επιτυχία, η ικανοποίηση και οι επιθυμίες συνδέονται με την κατανάλωση αγαθών. Όμως, ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματικό πλάσμα. Όταν η ψυχή παραμελείται, νοσεί.
Όπως έλεγε ο Ντοστογιέφσκι, “χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται”. Όμως, η απεριόριστη ελευθερία χωρίς πνευματική βάση οδηγεί στην υποδούλωση στην ύλη. Ο άνθρωπος μετατρέπεται σε κτήνος που σκοτώνει για να αποκτήσει αυτό που θέλει, με μια ακόρεστη μανία.
Στη ζούγκλα της υλικότητας, ο άνθρωπος που θέλει να γίνει Θεός, εξουσιάζει και υποδουλώνει. Ξεχνά όμως, ότι ο θάνατος είναι αναπόφευκτος.
Τεχνολογία: Ευλογία ή Κατάρα;
Η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Μπορεί να ευεργετήσει τον άνθρωπο, αλλά και να τον καταδυναστεύσει.
Η σωστή χρήση είναι το κλειδί. Η τεχνολογία δημιουργήθηκε για τον άνθρωπο, και όχι το αντίστροφο. Αν δεν το κατανοήσουμε αυτό, η δυστοπία θα μας καταλάβει.