Μια συγκινητική εξομολόγηση για την αγάπη, την απώλεια και την τιμή ενός ονόματος που δεν έγινε ποτέ επίθετο.

Η βαθιά απουσία και το μαγικό “ίσκιος”

Η Μαρία Παναγοπούλου, συγγραφέας και σύντροφος του Κώστα Χαρδαβέλλα για 32 χρόνια, μοιράστηκε με τρυφερότητα και ευγνωμοσύνη τη δύσκολη διαχείριση της σιωπής που άφησε ο θάνατός του τον προηγούμενο Δεκέμβριο. Καλεσμένη στην εκπομπή «Στούντιο 4», αποκάλυψε την καθημερινή της συνήθεια να γράφει τη λέξη “ίσκιος” κάθε βράδυ, καθώς «μου λείπει ο ίσκιος του – ένας ίσκιος τόσο ελαφρύς, που λειτουργούσε σαν μαγικό χαλί και με έκανε να πετάω».

Η εικοσιπενταετής διαφορά ηλικίας με ρεαλισμό και αγάπη

Η Μαρία δεν απέκρυψε την ύπαρξη της μεγάλης ηλικιακής διαφοράς, αλλά την αντιμετώπισε με ειλικρίνεια και σοφία. Επισημαίνει πως «το πρόβλημα δεν είναι η ηλικία, αλλά το βλέμμα των άλλων, τα σχόλια και οι σκιές που ρίχνουν πάνω στη σχέση». Αναφερόμενη στον γιο της, είπε πως δεν θα πρότεινε μια σχέση με τέτοια διαφορά και τόνισε πόσο σημαντικά είναι η υπομονή, η πίστη και η δουλειά σε έναν τέτοιο δεσμό. «Το πιο σκληρό είναι ότι κάποια στιγμή ξέρεις πως δεν θα γεράσετε μαζί» πρόσθεσε με συγκίνηση.

Η σχέση με τη δημοσιογραφία και η τιμή του ονόματος Χαρδαβέλλα

Η αγάπη του Κώστα Χαρδαβέλλα για τη δημοσιογραφία ήταν τόσο δυνατή, που δεν θέλησε να την απαρνηθεί ούτε για τη Μαρία. Όπως εξομολογήθηκε εκείνη, «ήταν ο πρώτος του έρωτας, μετά ήμουν εγώ, αλλά ήξερα πως ήμουν η φωλιά του». Εντυπωσιακά, η Μαρία δεν υιοθέτησε ποτέ το επίθετό του, παρά την τιμή που ένιωθε γι’ αυτό: «Το να λέγομαι Χαρδαβέλλα θα ήταν τιμή, αλλά εκείνος έχτισε αυτό το όνομα με ιδρώτα και συνέπεια και δεν θα ήταν έντιμο να το πάρω έτσι».

Παρά τον πόνο της απώλειας, η συγγραφέας βρήκε στη γραφή τη δική της διέξοδο: «Γράφω κάθε βράδυ λέξεις που κουβαλούν αυτό που δεν λέγεται, τον τρόπο μου να αγγίζω ακόμη τον Κώστα μέσα από το σκοτάδι».